Liefde is...

in een weiland
met je broek rond je enkels
je onderbroek waarschijnlijk ook
aangestaard door koe en kerktoren
heel hard je best doen
de vijftig Amerikaanse staten op te dreunen
Omdat je niet wilt tonen
hoe ontzettend geil het is.

Is he from Gabon?

Dat je een heel weekend verspilt aan Absolutely Fabulous kijken.
En vandaag nog 10 keer dit kijkt.

En dan pijn aan je kaken krijgt.
Van het lachen.
(voor de duidelijkheid. Voor vunzigheden ga je maar naar Sytzes blog)

thuis.

Het leven hier is niet meer dan
een verzameling blinde vlekken
met een lijstje eromheen.

werkveld

Nu terminale Marietje onverwacht níet is overleden, willen opeens alle zieke kindertjes een stokstaart.
Arme Kliniklaun.
Stokstaarten zijn verdomd lastig, als je slechts kleurrijk latex hebt.

Als je denkt dat je alles gehad hebt...

komt Amanda Fucking Palmer nog even langs.
De vrouw die op pure genialiteit en ADHD door het leven raast.

wat houden we toch van haar.
onderstaande clip is officieel opgedragen aan Sarah Palin.
XD.
XD ZEG IK JE!
XD...

Leonce en Lena - moderne bewerking. 1e scene

EERSTE SCENE
Een sleazy jaren ’90 bar, zo’n bar die eigenlijk alleen nog maar bestaansrecht heeft in low budget road trip films, zo’n bar waar de barman van pure eenzaamheid terugpraat tegen de dronkenlappen, zo’n bar die ondanks z’n faux-Amerikaanse uitstraling toch echt in Groot-Ammers staat.
Aan de bar hangt Leo. Leo lijkt wat dronken. De barman poetst glazen met een geblokte theedoek.

LEO
Wat? Wat nou?
Grote jongen met je theedoek.
…
Jij weet niet… jij weet niet wat ik doormaak.
Jij hebt geen idee.

BARMAN
Geen idee meneer.

LEO
Ik wil jou wel es mijn werk zien doen.
Zonder je stoere geblokte vriend daar, ben jij niets.

BARMAN
Helemaal niets.

LEO
Wat wil iedereen van me?
Iedere dag wordt er een stukje van me weggehaald, afgesneden. 365 stukjes per jaar. Als je m’n arm zou afhakken zou ik teveel ringen hebben, meer dan m’n jaren. Als een door en door verkankerde boom.
365 per jaar. En dan twee weken om wat spoedreparaties te plegen.
Alsof je een huis bouwt met pritt-stift.
Moet je es proberen. Kweekt levensbesef.
…ik heb een getal in m’n hoofd of ben je gelovig?

BARMAN
Gelovig?

LEO
Een vriend van me. Was gelovig. Kon nog geen vogel horen zingen, geen zonnestraal zien schijnen of daar kwamen de blote knietjes tevoorschijn, de ver-doorligwonderde knietjes en klets; op de grond en bidden maar.
Iedere bloedende zweer een stukje godsvrucht.
Die mocht geen getal in z’n hoofd. Was heidens.

BARMAN
Zes.

LEO
Zes?
Nee… nee dat is niet goed.
Nee dat kan ik niet goed rekenen.
Ik speel meestal met mezelf. Heb ik geleerd. Ik kan niet aan het getal denken, als ik wil.
Niet denken in het kwadraat. Kan ik erg goed. Suf hè?
BARMAN
Ach… nee.

LEO
Als ik drink gaat het beter. Dus ik drink. Zes, fout, acht, fout, drie dan, fout, oké vijf, jaaaa…
Gefeliciteerd.

BARMAN
Gefeliciteerd.

LEO
Man, hou toch op. Spreek me toch een keer tegen. Zeg het dan!
Dat ik mislukt ben, toevallig net te suf om een wrak te zijn maar alsnog niets waard.
Dat armzalige geminkukel altijd. Daar gaat de mens nog aan ten onder. Die lamlendigheid, die… die pure bloedeloze verveling die ons allemaal van a naar b duwt, van jong naar oud, van 9 tot 5 tot 9 tot 5 tot 9 tot…
En wij allemaal maar doen alsof het ons eigen idee is, onze vrije wil, onze keuze om als lamme puppy’s ons zelf gemaakte B-bestaan te leven. Zelfs onze lusten zijn door verveling gedreven terwijl het verdomme andersom zou moeten zijn.
Met de piemel uit de broek bestellen we postorderbruiden tijdens onze lunchpauze, we pielen er wat mee en als we ze zat zijn, prikken we er luchtgaatjes in en sturen we ze door.
Het is grappig maar lachen hoeven we niet. We zijn velletjes. Leeggelopen velletjes en iedere lach flubbert langs de randjes weg, ontsnapt ongelachen.
Wat zou ik ervoor geven, om… een ander B-bestaan. Desnoods… wat zou ik jouw leven, jouw geblokte vierkante meterbestaan, graag willen hebben… graag willen… voor één dagje maar…

Leo valt met zijn hoofd op de bar. De barman loopt weg om andere klanten te helpen.
Valerie, een stoere vrouw die zich duidelijk meerdere walletje laat smaken, ploft naast hem neer.

VALERIE (schreeuwt)
Hee!

Leo schiet overeind.

LEO
‘k heb niet geslapen…

VALERIE
Hoe hangt ie?

LEO
Hij hangt.

VALERIE
Duidelijk.

Valerie drinkt Leo’s drank op.

VALERIE
Ik ga zitten en mijmer, mijmer over de pure extase die het leven als barexpert, als glasbodemfilosoof brengt, over de zelf aaneengeregen rookgordijnen die me aan het oog van de wereld onttrekken.
LEO
Jij rookt teveel. Nog meer rookgordijnen en je vindt de wereld niet meer terug.

VALERIE
Is het niet mooi…? De hele wereld, gereduceerd tot rokerige dampkring en goedkoop nepkristal. Één hele grote ‘proost!’ naar de wereld, zó groot, je zou willen dat je een put was, niet? Dat je eeuwig kon blijven drinken.

LEO
’t is een wonder dat jij nog uit één deel bestaat. Je begint al een paar barstjes te vertonen jij.

VALERIE
Oorlogswonden. Ik blijf erbij; wie niet drinkt en vroeg naar bed gaat, is een hufter.

LEO
Wie netjes leeft is een hufter...?

VALERIE
Ja. Het is… het is de excuustruusgeneratie van gezond en gematigd, maar gezond en gematigd zijn precies dat, gezond en gematigd moeten ook slapen, en tot ze om half zeven weer springlevend en vol levensvreugd opstaan, mogen wij doen wat we willen.
Als ik nu op grond ga liggen en een kinderliedje kraai, geen haan die daarnaar terugkraait. Tot het einde der dagen of tenminste nog een paar uur kan ik doen wat ik wil, want gezond en gematigd zijn dood en begraven.
…
Ik doe een liedje!

LEO
Geen liedje.
Jij gedraagt je als een kater.

VALERIE
Dan ben ik tenminste nog iets. Katers zijn als toneelstukjes, als een poppenspel. Je hangt willoos aan de touwtjes die je zelf bespelen moet, je voert je eigen stukjes op waarin alles belangrijk is, iedere lichte hoofdpijn in werkelijkheid een hersentumor, ieder krasje een schotwond.
In het donker lijkt alles een rechte lijn, in het donker mag je zwalken, in het donker is ieder lapje grond het beste bed en de eerste de beste goot een goden-wc en dat maakt het leven makkelijker hoor…
dat maakt het leven beter.

LEO
Dat zal best, maar… die uren dat dat spoortje zon langs de chagrijnige hemel sjokt, die zijn er ook nog… ik kom ze niet meer door… Hoe vul je ze? Wat doe je?

VALERIE
O Leonard…. Leo Leo Leonard….
Het is een wederzijds ding… de wereld krabt mijn rug als ik de hare krab. Ik pis op de grond, en krijg spontaan een drankje terug… ik slaap overdag, gun de wereld een voorsprong, dus dat ik ’s nachts opblijf, de achterstand wegrook, is niet meer dan logisch… De ene hand wast de andere, elke vinger wil wat te krabben hebben en twee weten meer dan één, in andere woorden
Geen fuck.


LEO
O…
echt?
Klinkt niet slecht.
Mag ik….
Op de grond liggen en…
kraaien, liedje na liedje na…
ja…
dat lijkt me wel wat…
ik denk…
Valerie…
ik denk…
Ja.
dat het tijd is om naar huis te gaan.

VALERIE
Dat denk ik ook.

Zij blijven zitten.