Japanners en apen, O heldencombinatie!

Mensen kinderen opa's oma's wildvreemden kassajuffrouws wat is Donkey Konga toch fantastisch.
Japanners hebben sowieso de beste ideeen ter wereld, maar ritmisch meetrommelen met ofwel Nintendo muziek, ofwel oorverscheurend lelijke versies van klassieke Evergreens (de turkse mars op electrische gitaar.... <_<) is toch wel het toppunt.
Ik heb overal pijn nu, m'n armen kloppen, m'n vingers zijn gebarsten en ik bloed uit meer plekken dan me lief is maar ik dank die gekke Japanners op m'n blote knietjes voor hun invallen, en vooral voor hun tomeloze enthousiasme bij het ten uitvoer brengen van die invallen, eventuele aanmatigende reacties negerende.
Want laten we wel wezen: dit geheel is natuurlijk onzin. Er is geen enkele reden om zoiets te maken. Zolang het er niet is zal niemand het missen, en een eerste levensbehoefte... neuh.

Het is geen water, geen eten, geen slaap en geen sex, het heeft niets met deze vier behoeftes te maken (behalve met sex, een beetje... en dan meer het ritmische en zweterige dan het slaan. Het slaan staat hier los van <_<) of met welke andere serieuze noden dan ook.
Sterker nog, het bedrijven van Donkey Konga is slecht voor een mens. Je leert er niets van, het enige effect is een waanzinnige tijdverspilling en kans op blessures (als je al zo iemand bent die Donkey Konga speelt, ben je hoogstwaarschijnlijk lichamelijk van nature vrij zwak, om niet te zeggen bleek en ietwat puisterig). Die je dan ook nog eens geheim moet houden.

Ik zou niets liever willen dan mezelf in de discussie over computerspelletjes mengen, liefst met een niet onderuit te halen argument tegen de stelling Van gamen wordt een mens dik/lelijk/dom/gewelddadig/vul iets in.
Maar daar is dit het moment niet voor. Op dit moment ben ik het namelijk met ze eens. Ik ben dom.
Heel dom. Dom omdat ik mijn bevrediging uit scores haal, uit cijfertjes die mij vertellen dat ik slechts 2 keer misgeslagen heb (qua ritme dan. De trommels raak ik altijd. Ha.) en maar liefst 218 keer niet alleen raak, maar ook perfect getimed.
Apen en getalletjes.
Nog zo'n heldencombinatie.
Laat die vakantie maar komen.
En die derde wereldoorlog.
Door zulke mensen wil ik wel gedwongen worden.